Soms is het zo’n dag Blog 18

Soms is het zo’n dag.

Gisteren was er zo 1.

Het zou een drukke dag worden, vooral in de ochtend.  Gasten “vetrekken vandaag” wilden om 9:15 ontbijt. Gasten “blijven nog een nachtje” wilden om 10:00 ontbijt. Om 10:00 zouden er ook 2 mensen een bakfiets komen halen en ergens tussen 09:00 en 10:00 zouden er ook nog 2 mensen komen om een elektrische fiets op te halen. Dan heb je grote kans dat gasten “vetrekken vandaag” ook ergens rond die tijd willen uitchecken. Dus vroeg op om in ieder geval alles voor het ontbijt en de bakfiets klaar te hebben staan en dan zien we wel hoe het loopt. Willar was een beetje achter de hand voor als het helemaal mis zou lopen. Hopen dat we vandaag gastvrijheid, aandacht en hectiek kunnen matchen.

Gasten “vertrekken vandaag” zaten net aan het ontbijt.

En toen de bel ging, ah, dat zijn vast de mensen van de elektrische fietsen. Mis gegokt, dat was 1 van de 2 bakfietsers. Ze was wat vroeg en vriendin zou straks komen. Ze was voor het aanbellen al achterom gelopen en had al kennis gemaakt met gasten “vertrekken vandaag”. Die hadden de parkeerplaats gewezen, althans waar het al vol stond met onze eigen auto en de auto van de gasten. O.k. schakelen. Onze auto naar achteren, koffie aangeboden en rennen naar de broodjes in de oven voor gasten “blijven nog een nachtje”. Mensen elektrische fietsen appte, “we zijn iets later”. Appje terug, “geen probleem”. Gastvrijheid en aandacht.

Gasten “blijven nog een nachtje” kwamen beneden voor ontbijt.

En ja hoor, daar stond ook bakfiets vriendin 2 op de stoep. Dus Willar in gezet. Deze dacht na een korte bakfiets instructie de 2 dames uit te kunnen zwaaien, maar deze wilde graag nog een bakkie in de tuin. Ook goed. Gastvrijheid en aandacht. Kopje thee geserveerd nadat gasten “blijven nog een nachtje” een volle ontbijttafel hadden.

Gasten “vetrekken vandaag” wilden uitchecken.

“Natuurlijk, ik kom er aan”. En daar kwamen de huurders voor de elektrische fietsen. Willar weer ingeschakeld.  Gasten “blijven nog een nachtje” gingen met de fiets op pad, gasten “vetrekken vandaag” waren inmiddels weg, huurders van de elektrische fietsen waren ook op pad, bakfietsvriendinnen zaten nog in de tuin. Voor mij tijd om de ontbijtspullen op te ruimen. Net begonnen toen de bakfietsvriendinnen ook wilde vetrekken. Ze gaven aan dat Willar de instructie zou geven, nou dat kwam goed uit want dan kon ik verder met de ontbijttafels. Ik moest tenslotte ook de kamer van gasten “vetrekken vandaag” ook poetsen.

Bakfietsvriendinnen ook op pad.

Toen kwam er een auto aan. Engels sprekende man wilde morgen fietsen huren. Helemaal goed. “Gaan we regelen, tot morgen dan maar”. En toen was het 12:00. Na een snelle lunch aan het poetsen. We vertellen altijd iedereen dat we er mogelijk niet zijn als ze weer terug komen ivm mogelijk een uitruk van de brandweer. En die kwam er dus ook. Om 15:36 ging de pieper. De hectiek in de middag thuis hebben we dus aardig gemist.

Appje van huurders elektrische fietsen.

“Het was een heerlijke dag, bedankt dat we de fietsen mochten huren, ze staan weer in de schuur.” Snel appje terug. “we zijn uitgerukt met de brandweer”.  Gasten “blijven nog een nachtje” reden op de fiets langs de locatie waar wij stonden met de brandweer. Die wisten dus dat we niet thuis waren. Snel appje aan de buurvrouw. “Buuf, wil jij de huisdeur even dichtdoen, zijn zo weggerend.” Appje terug. “Doe ik”.

Bij thuiskomst.

Toen we terug kwamen rond 18:00 stonden de auto’s van de bakfietsvriendinnen er nog. Bakfiets en gewone fiets stonden netjes achter het hek. Bakfietsvriendinnen zaten gezellig in de tuin met gasten “blijven nog een nachtje”. Deze hadden heel lief ons kleine assortiment drinken laten zien met de aftekenlijstjes. Grappig om te zien dat iemand anders onze gastvrijheid en aandacht geven overneemt als wij er niet zijn. Dus ze zaten gezellig met elkaar te kletsen aan de tuin tafel. Gasten “blijven nog een nachtje” hadden verteld dat we met de brandweer waren uitgerukt. Dus prima gelopen zo.

Moe maar voldaan gingen we rond 22:00 naar bed.

Dat hebben we toch maar mooi gedaan vandaag. Volgens mij heeft iedereen voldoende aandacht gekregen en hebben we de gastvrijheid kunnen bieden die we zo graag willen. toen we net in bed lagen hoorden we gasten “blijven nog een nachtje” thuiskomen uit het restaurant. Even daarna ging de telefoon. Een buur van verderop. Appje gestuurd, ” wij liggen al in bed”. Krijg ik tegelijkertijd appje terug, ” zijn jullie thuis?” “Ja, we liggen in bed”. “Er lopen 2 mensen om jullie huis”. “Heel erg bedankt voor het opletten, maar onze gasten komen net thuis”. Fijn dat niet alleen de gasten onze taak tijdelijk overnemen maar dat ook de buren op “zo’n dag” een oogje in het zeil houden.

Tja, soms is het zo’n dag.

Geplaatst in Geen categorie.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *